Denir ki; “Cehalet devri karanlığının hâkim olduğu bir asırda İslamiyet güneşi doğmuş ve Asr-ı Cehalet yerini Asr-ı Saadete bırakmıştır.” Her bahsi geçtiğinde Asr-ı Saadet’in insanlığın en güzel zaman dilimi olduğu vurgulanır. Asr-ı Saadet’ten kastedilen genellikle Peygamber’in hayatta olduğu ve 632’de vefatıyla sona eren dönem olmakla birlikte; kimi zaman dört halifeyi kapsayan dönem anlamına da gelmektedir. Mutluluk Devri anlamına gelen bu dönemde tam bir birlik ve beraberlik, uyum, dayanışma ve yardımlaşma, kaynaşma ve aktivitenin hakim olduğu; cemiyetin her köşesinde huzur, güven, emniyet, asayiş, intizam ve istikrar olduğu iddia edilir. “Bundan dolayı Müslümanlar, bu dönemi en ideal zaman olarak kabul ederek, özlem duyup saygıyla anmaktadırlar.” şeklinde zorlama bir düşünce kabul ettirilmeye çalışılarak…